Młody chłopiec, Adam, marzy o zostaniu lekarzem. Nie zawęża to jednak jego zainteresowań do nauk przyrodniczych. Fascynuje go również literatura – uważa, że umiejętność analizowania tekstów pomoże mu kiedyś rozwinąć zdolność diagnozowania chorób, a zawarte w literaturze przesłania otworzą go na pacjenta – drugiego człowieka. Właśnie przygotowuje się do startu w konkursie literackim co sprawia, że jego myśli i wypowiedzi pełne są odniesień do poznawanych tekstów.
Pewnego wieczoru z ciągu nauki wyrywa go niepokojące wydarzenie:
kolega z sąsiedztwa o mało nie traci życia wskutek zażycia nieznanego specyfiku. Adam ma na ten temat jasno określone zdanie. Jest świadomy tego typu zagrożeń i wręcz nie jest w stanie zrozumieć postępku sąsiada. Ale czas płynie… Termin konkursu się przybliża. Chłopiec uczy się i pracuje coraz więcej. Jednocześnie coraz częściej napotyka w internecie zachęty do zakupu i brania dopalaczy jako panaceum na zmęczenie i drogi do łatwych sukces ów w nauce.
Przepracowany chłopiec w końcu daje się skusić. Na jednej próbie się nie kończy, co stopniowo prowadzi do zaburzeń umysłu i rujnowania organizmu. Zaistniała sytuacja zaczyna dotykać relacji rodzinnych co sprawia, że wszyscy zaczynają dostrzegać symptomy podobnych problemów również w otaczającym świecie.
Konkluzja może być tylko jedna: słowo NIE powinno paść przed pierwszym, najpierwszym spróbowaniem środków odurzających.
Zakończenie spektaklu jest pozytywne, lecz zmuszające widza do pogłębionej refleksji. Pomimo poruszającej fabuły twórcy z dużą swobodą prezentują fragmenty wybranych utworów literackich, które w ustach bohaterów sztuki potwierdzają swój uniwersalizm i ponadczasowość przesłań.